दुख्खांचो विचार करीत रावल्यार
मुखार उबें आशिल्लें सूख लेगीत
दोळयांक दिश्टी पडचें ना.
– सुरभी वस्त
हुस्को हो काळजांत आसता,
शब्दांत आसना आनी
राग हो शब्दांत आसता,
काळजांत आसना.
– सुरभी वस्त
नातें सगळ्यां कडेन दवरचें
पूण अपेक्षा मात कोणाच कडेन
दवरच्यो न्हय.
– सुरभी वस्त
जगांतली प्रत्येक गजाल ही सुंदरच आसता.
फक्त ती आमच्या दृश्टीकोणाचेर
आनी विचारांचेर आदारिल्ली आसता.
– सुरभी वस्त
स्वताची तुळा दुसर्या बरोबर करूं नाकात
कारण तशें केल्यार आपलीच किम्मत कमी जाता.
– सुरभी वस्त
आपल्या मार्गांत आयिल्ल्या आडमेळ्यांचेर
मात दिवपाचें सामर्थ्य
फक्त आमचेंच कडेन आसता.
– सुरभी वस्त
आयुश्यांत बरी देख मेळपाक बर्या वेळाची न्हय,
तर बर्या लोकांची गरज आसता.
– सुरभी वस्त
झाडाचें पान जशें गळून पडटकच
परत जोडपाक मेळना
तेच भशेन मनांतल्यान गेल्लीं मनशां
परत मनांत तोच जागो मेळोवपाक शकनात.
– सुरभी वस्त
जितली आमी दुसर्या कडल्यान
चड अपेक्षा दवरतलीं,
आमी तितलोच त्रास आमकां करून घेतलीं.
– सुरभी वस्त
आयुश्यांत फुडें वतना
फाटीं सोडपाच्यो आसतात,
त्यो घडिल्ल्यो वायट गजाली,
ना की मनशां.
– सुरभी वस्त