शिस्त म्हणल्यार फकत नेमांचो संच न्हय,
जिणेंत येस मेळोवपाची ती एक बुन्याद.
– सुभाष जाण
यशाची मेजणी शिक्षणीक प्रमाणपत्रां वरवीं न्हय
तर मनशाचे कृतींतल्यान जाता.
– सुभाष जाण
ग्रेड वा पुरस्कार मेळोवप परस,
विद्यार्थ्यांक समाधान मेळोवपाक शिकोवचें.
– सुभाष जाण
निर्शेवं नाका…
बिण्ण काळखांत लेगीत
एक काजुलो लिकलिकता
तुजे खातीर…
तत्वगिन्यान सांगप सोंपें
तें जगप कठीण
मोख गाठूंक
जाय
‘बुद्द’
आनी
‘जिद्द’
दोंगर चडपाक
बळगें मेळूंक,
पयलें पावल म्हत्वाचें
तुळा…
स्वता कडेनच करची
कालचे परस आयज हांव
सुदारलां काय!
जातलें म्हज्यान!
यत्न केल्यार
कितेंय शक्य आसा…
बर्या कामांक
सुरवात करूंक
म्हूर्त सोदचो पडना…
चलत रावचें…
जिणेच्या रस्त्यार
चडटी-देंवती
आसतलीच…
मनशां पारखूंक
मन नितळ जाय
आनी मनशां जोडूंक
काळीज नितळ जाय…
नातें सांबाळटलें जाल्यार
ना, तें पळोवचें न्ही…
वाज येत जाल्यार
काज लेगीत दुसर्याच
बुतांवांत वचूंक लागता.
म्हज्यो वळखी खूब आसात
पूण
म्हजीच म्हाका आसा काय!
आयकप … शांती
उलोवप … बोवाळ
