मोगा,
जाणा तूं
तुजेर बरयल्या कवनांची तुस्त
खंय मळबां मेरेन पावला,
देखून आमच्या मोगान
भिजूंक पावस धर्तरेर आयला…
साईश खोलकर
पावसा शाण्या,
आसा तुजे कडेन रे एकूच मागणें,
पावय म्हज्या मोगा कडेन
म्हज्या मनांतलें सागणें…
सांग ताका चिप्प भिजोवन
तुज्या प्रत्येक थेंब्यांनी,
वाट तुजी पळयता मोगी
दोळे भरून दुकांनी….
साईश खोलकर
पयलो पयलो पावस झडटा
एकार एक पोरण्यो यादी किल्लतात..!!
कोण हांसता तर कोण रडटा
दर खेपे अशेच रे कित्याक घडटा..!!
गौतम फडटे
इतले दीस जाले तूं मळबांतल्या कुपांनी घुसपल्लो
पडटलो पडटलो करून फटोवन म्हाका नाच जातालो
अचकीत आयज तूं शिरशिरला
मळबांत नेटान गडगडला
थंड वार्याक वांगडा घेवन झेतान भोंवता
वादळ-वीज पूण तुज्या सांगाता मिरयता
पानांचो सळसळ, वार्याचो झरझर सगळ्याक पातळ्ळा
गंद मातयेचो सगळ्याक पसरला
न्हंयो झर्यो उल्यान तुज्या लागल्यो वाटेक
धादोशी जालां वातावरण विसरून गरमेक
तुज्या स्पर्शान धर्तरी ओली चिप्प भिजल्या
तोखणाय तुजी सगळ्याक गाजला
आतां घोग्यांनी पड पावसा
पावलाच न्ही तूं आमच्या दारां.
रिचा नाईक
रातभर उटंगाराचो पावस आयलो,
आनी मनांत यादींचो पावस पडलो.
न्हीद उडून गेली त्या सळसळट्या वार्या वांगडा,
पूण शेणिल्ले कांय खीण परत आयले त्या यादीं वांगडा.
आकांक्षा नाईक
गडगडा सकट आयज तूं आयलो
काळजांत मोगाचो कौल तुवें म्हाका दिलो
तांबडे मातयेचो घमघमीत वास तुवें सोडलो
तुज्या येण्यान सगळो वाठार आयज बदलो
झाडां – पेडांनी पाचवो रंग चडयलो
आगांक थंड शेळो म्हज्या मारलो
वैभव महादेव नाईक
आयज – काल हाची मज्जा
दिसाचो येता कितें
रातचो वता कितें
केन्ना केन्ना
आख्खो दीस पिरपिरता कितें
पयर आनी निस्तो शिरशिरतालो
हालीं हालीं
ताका पिशें लागलां
पिशेपणाच करता
मोगान पडिल्ले वरी
निस्तो झडट रावता
कोणाक इतलो दाखयता हांव नकळों
पूण
आयज ताणें
वेगळोच नेट धरला
फकत घोग्यांनी पडटा
फुरफुरल्या वरी
कितें जालां काय ताचें?
कोणें कितें म्हणलें काय?
आयज विचित्र वागता
काय आयज तो रडटा?
तनिशा तुळशीदास कशाळकर
आयलो पावस, पावस आयलो,
मातयेचो सुगंध पसरलो,
झाडां-पेडां चिप्प भिजलीं,
सुकणीं घोंटेरांत थंड न्हिदलीं..
ढगान आपलो ढोल वाजयलो,
वारो तालार नाचूंक लागलो,
किडे-काजुले एकठांय आयले,
बेबे सुरार गावूंक लागले..
कागदाचीं व्हडीं पोवूंक लागल्यो,
भुरग्यांनी आपल्यो सत्री फुलयल्यो,
सगळीं उमेदीन म्हणत रावलीं,
आयलो पावस, पावस आयलो…
शुक्ला कोमरपंत
आयलो पावस धवो फुल्ल
भिजून गेलो सगळो धुल्ल
आयलो पावस, पयलो पावस
दरवळटा मातयेचो वास.
मुकेश थळी
थेंब्यान घेतली
धर्तरेची पापीट
ती शिरशिरली.
ओतूंक लागली पावसा पांवळी
पाचवी चादर जळींमळीं.
मुकेश थळी
आयलो नेटान पावस
घेवन नवी उमेद खास
आयलो पयलोच पावस
घेवन चैतन्य-थेंब्यांची रास.
मुकेश थळी
पावस – एक कवीत
पावस म्हळ्यार संगीत
पावस म्हळ्यार जलतरंग
अणभव त्या झडींचे रंगतरंग.
मुकेश थळी
पावसांत न्हाता धर्तरी
पाचवो शालू व्हंकले वरी
मातयेचो श्रींगार करून
सैम रंगलें इंद्रधनुश्या परी
शिल्पा लाड
पावसांतलें तारूं पळय
धांवता कशें तुरू तुरू
मातयेची सळसळ आयकून
जिवा घालमेल सुरू सुरू
बेब्याली डरांव डरांव
दिसू्यभर किरीकिरी
मदीं मदींच पावसाची पिरीपिरी
थंडेन आंग जाता शिरीशिरी शिरीशिरी.
शिल्पा लाड