ज्या रुखांचीं मुळां खोल आसतात, तांकां परत परत उदक शिंपपाची गरज नासता.
प्रेमचंद
निराशा संभवाक असंभव करता.
प्रेमचंद
पयशाक लागून मनशाक जो सम्मान मेळटा, तो ताचो सम्मान आसना, तो फकत पयशाचो सम्मान आसता.
प्रेमचंद
राग मौन सहन करूंक शकना. मौना मुखार रागाची शक्त असफल थारता.
प्रेमचंद
जिवितांतलें खरें सूख दुसऱ्यांक दिवपांत आसा, तांचे कडल्यान हिस्कावन घेवपांत न्हय.
प्रेमचंद
येस त्यागा वरवीं मेळटा, विस्वासघातांतल्यान न्हय.
प्रेमचंद
मळबांत उंच उडपी सवण्याक लेगीत आपल्या घराची याद येताच.
प्रेमचंद
हुस्को हें रोगाचें मूळ कारण.
प्रेमचंद
मनशाचो सगल्यांत मोटो दुस्मान ताचोच घमेंड आसा.
प्रेमचंद
जिणेंत यशस्वी जावंक शिक्षण गरजेचें, साक्षरताय आनी पदव्यो न्हय.
प्रेमचंद
आत्मसन्मानाचें रक्षण करप हो आमचो सगल्यांत पयलो धर्म आनी अधिकार आसा.
प्रेमचंद
कार्यकुशळ व्यक्तीची गरज सगली कडेन आसता.
प्रेमचंद
देशाचो उद्धार फोल्गी करूंक शकनात. ते खातीर जाय त्यागी.
प्रेमचंद
जांच्यांत प्रेम आसा, विचार आसा दुख्ख आसा, तेच लोक बरयतात.
प्रेमचंद
खावप आनी न्हिदप इतले पुरती ना जीण; मुखार वचत रावपाची कायम उमेद ही खरी जीण.
प्रेमचंद