एका मनशा खातीर
शंबर बर्यो गजाली केल्यो तरी
एक चूक त्या शंबर बर्या गजालींचेर
पांगरूण घालता.
– प्रणिता शिरगांवकार
मनीस बदल्ला हें ताची वागणूक सांगता.
– प्रणिता शिरगांवकार
कलयूग हें
मनीसपण कमी,
पयसो चड उलयता.
– प्रणिता शिरगांवकार
चार जाणांचें घर एक आसलें म्हूण जायना,
तांच्या मनांत एकवट आसप गरजेचें.
– प्रणिता शिरगांवकार
स्वताचेर काम पडटकूच सगळीं करतात,
नाजाल्यार निमतां सांगतात.
– प्रणिता शिरगांवकार
कितलोय व्हड जालो तरी,
आपलीं मुळां विसरचीं न्हय.
– प्रणिता शिरगांवकार
तुका वळखूंक चुकलें,
पूण खूब कितें शिकलें.
– प्रणिता शिरगांवकार
सरळ तोंडार उलयतां म्हूण जर हांव वायट
जाल्यार म्हाका वायट जावन रावपाक आवडटलें.
– प्रणिता शिरगांवकार
तुजें जर फुडल्या मनशान आयकूंक जाय जाल्यार
तुज्या मनाची तयारी आसपाक जाय
फुडल्या मनशाचें आयकून घेवपाची.
– प्रणिता शिरगांवकार
ह्या संवसारांत
देव आसा
पूण
गरज आसा ती
ताका सोदपाची
फातरांनी, झाडां-पेडांनी न्हय
तर
मनशांनी.
– प्रणिता शिरगांवकार
जग खूब सोबीत आसा
फकत प्रत्येक खीण खुशालकायेन जगून पळयात.
– प्रणिता शिरगांवकार
स्वताक उजवाड करतना,
दुसर्यांक काळोख जायना हाची जतनाय घेवची.
– प्रणिता शिरगांवकार
नवीन आसता तेन्ना सगळेच चकचकीत दिसता,
पूण तेंच जेन्ना पोरणें जाता तेन्ना
कितलें चकचकीत दिसता हें चड म्हत्वाचें.
– प्रणिता शिरगांवकार
यशस्वी जायतीं जाणां आसता
पूण तातूंत धादोशी खूब कमी.
– प्रणिता शिरगांवकार
जिणेच्या ताटांत सगले तरेचे पदार्थ आसपाक जाय
जाल्यारूच जिवीत रुचीक जातलें.
– प्रणिता शिरगांवकार