जंय इत्सा आसता,
थंय भंय नासता.
प्राजक्ता गांवकर
खिणा खिणाक चिंतून येता,
मनीसपण मेला आनी
फाजीलपणां रुजल्यांत.
प्राजक्ता गांवकर
मनशा हांस रे,
मनांतले विचार व्यक्त कर रे,
सगल्यांचेर मोग कर रे,
ही जीण पुरायपणान जग रे,
देवान दिल्ले जिणेंत,
फुलां भशेन परमळत राव रे.
प्राजक्ता गांवकर