गांव गांव शिवले तांच्या रक्तांनी
तांच्या सपनांनी आमकां मेळ्ळें स्वातंत्र्य,
हुतात्मे आमचे मुक्त जिणेचे
पूत देशाचे सत्य पवित्र….
पूत देशाचे सत्य पवित्र….
म्हाका याद येता तो दीस…. तूं जल्माक आयिल्लो तो दीस, तूं म्हाका सगळ्यांत पयलीं हांसलो तो दीस, ज्या दिसा तूं आपलें पयलें पावल घातलें तो दीस आनी तोय दीस याद आसा…. ज्या दिसा तूं घराची वाट सोडली आनी भारतमायेच्या स्वातंत्र्याचीं सपनां पळयलीं. दोळ्यांत एकूच उद्देश, मनांत एकूच ध्येय, इंग्रजांक धांवडावन भारत भुंयेक स्वतंत्र करपाचो. त्या दिसा सावन आयज मेरेन, ना तुजीं पावलां घराक पावलीं, ना हो मायेचो हात तुज्या केंसा वयल्यान भोंवलो.
कितें? ना! ना! ना! पूत म्हजो मरूंक ना! ताणें भारतमायेच्या पदरांत आपली जीण ओंपली.
हांव कोण काय म्हणटा? शुर वीर हुतात्मो भगत सिंह हाची हांव आवय…. विद्यावती! हांव तीच, जांणी हांसत हांसत आपल्या पुताक भारतमायेच्या पांयां लागी दवरलो.
इंग्रजांचो अत्याचार सोंसनासो जाल्लो. हजारांनी भारतीयांच्या मनांत द्वेश खतखत्तालो. सुटके झुजारी लडटाले. आपल्या जिवाची, घरादाराची पर्वा करिनासतना झगडटाले. म्हाका सदांच दिसतालें, इंग्रजांचे काळखे सावळेंतल्यान म्हजी माय मुक्त जावपाक जाय. ताकाच लागून हांवें ल्हानपणा सावनूच म्हज्या पुताच्या आंगांत ते गूण रुजयले. माता जिजाऊन कशें शिवरायांक घडयले, तसोच हांवें म्हज्या पुताक घडयलो. ताकाय देशा खातीर खूब अभिमान आनी मोग! इंग्रजांची काळखी सावळी आमकां पयस करपाकूच जाय ही इत्सा ताच्या दर एका स्वासांत दिसून येताली.
देशाची सगळी धन दौलत इंग्रज उरबडून व्हरताले. बायलां भुरग्यांचेर अत्याचार करताले आनी आमी तें उकत्या दोळ्यांनी पळोवपा खेरीज कांयच करूंक शकनासली. त्या वेळार गरज आशिल्ली ती पेटून उठपाची! व्हड व्हड सुटके झुजार्यां बरोबर म्हजो भगत सिंह लडलो, दुस्माना आड झगडलो, वायटाचेर मात करूंक आवाज उठयलो आनी हांसत हांसत पांशी लेगीत चडलो…. (रडटा)
(दुकां पुसत) पूण हांव जाणां! जेन्ना जेन्ना स्वातंत्र्याची गाथा वाचतले, तेन्ना तेन्ना म्हज्या पुताचें नांव मुखार आसतलें.
म्हज्या पुतान आपल्यो इत्सा आकांशा सगळ्यो भारत मायेक ओंपल्यो. आपल्या आनीक दोन वांगड्यां सयत आपलो वांटो स्वातंत्र्या खातीर दिलो! आपल्या जिवांचें बलिदान दिलें! हें बलिदान आशिल्लें मेकळ्या भारताचें!
पूण तांच्या ह्या बलिदानाची काळजी आयच्या भारतीयाच्या दोळ्यांनी दिसना. मारामारी, लुटमार, अत्याचार, बलात्कार हाच्या खातीर हें बलिदान नाशिल्लें! तें बलिदान आशिल्लें मेकळेपणाचें, तें आशिल्लें एकचाराचें, भारत देशाक जगाच्या तेंगशेर व्हरपाचें! देखून तरणाट्यांनो, उठात, जागे जायात आनी देशाच्या उज्वल भविश्याची पालखी खांदार घेवन, उदरगतीचे दिकेन पावलां मारात….
रुसी महेंद्र परब