धादोसकायेच्या दवरण्यार
माथ्या वयलें अपेक्षांचें वजें दवरलें म्हणटकच
मन आपसूकच शांत आनी एके तरेन खोशी जाता !
गोकुळदासापूत
सुवार्थाचे लागचे न्हय वारें
सदांच मन आसचें बरें
मनांतलें आपसूकच जातलें
मागीर सत खरें !
गोकुळदासापूत
मळबाक वेंगायतानाय
जाचे पांय जमनीर उरता
ताचेंच नांव काळजांत
सासणाचें जैतीवंत थारता !
गोकुळदासापूत
परिस्थितीचो धडो
गिरय
नशीब तुजें तूंच
फुलय !
गोकुळदासापूत
नमळायेन वाग
न्हयकारून धाक
गोकुळदासापूत
जें सांडलें तें विसर,
जें उरलां तें घेवन
फुडें सर…
गोकुळदासापूत
राखात मान,
फकांडां थंय
जावचीं नात,
हाचें आसुंदी मनशां
तुका सदांच भान.
गोकुळदासापूत
मनशां जोडात,
सगल्यांत चड
गिरेस्त जायात !
गोकुळदासापूत
शिस्त म्हळ्यार शिस्त
शिस्तीक दुसरो पर्याय ना
आनी शिस्त मोडल्यार
फुडें कांयच उपाय ना.
गोकुळदासापूत
म्हज्या मना,
“खऱ्यांनीच भिवनाका!
निमाणे मेरेन उमेद दवर
तूं फकत जगप सोडनाका!”
गोकुळदासापूत
म्हारग जाला प्राणवाय
ताकाच लागून सांगता,
झाडां जायच
झाडां लायच!
गोकुळदासापूत
दर्या तुजी भरती सुकती
दाखयता जगपाची प्रतिकृती
विचारमंथनाची प्रकृती
मनाक लाबता स्थीर गती.
गोकुळदासापूत
निसुवार्थी मोगान
हरता तेंवूय
जिखून घेवपाक शकता.
गोकुळदासापूत
स्वास निमाणो केन्नाय आसुंदी नियतीचे इत्सेन,
पूण नांव मात निमाणें मेरेन उरूंक जाय तुमच्या कर्मान.
गोकुळदासापूत
जरी हाताचीं पांचूय बोटां सारकीं नासलीं तरी
जेन्ना तीं एकठांय येतात तेन्ना ताटांतली अन्नाची उणी उखलप
तशेंच तांचे एकठांयेन घट्ट मूठ तयार जावप सहजतायेन शक्य जाता.
गोकुळदासापूत
नमळाय, पासिंयेंस आनी सकारात्मकताय
हांचो घोळोवन पिवचो कसाय
मारची ना माथ्याक गर्वाची पिसाय.
गोकुळदासापूत
पासिंयेंसाचो बांद सांकव
गरजेक घे मात्सो विसव.
गोकुळदासापूत
देवाक पाशाणांत सोदचे परस
मनीसपणाचे गर्भकुडींत सोदीत
जाल्यार तो चड बेगीन गावतलो.
गोकुळदासापूत