बोल्स खाली आसुनूय
ना केन्नाच म्हळें ना.
बाबा परस गिरेस्त
आनीक कोणाक पळोवंक ना.
म्हज्या काळजांतलें दुख्ख
पापा वळखता.
म्हजे परस चड
पापा म्हाका वळखता.
बाबाचें अस्तित्व
सुर्या भशेन.
हून आसता.
तो नासल्यार काळोख.
कांय मोडणांचेर
हांव डगमगलों.
खांदार उखललो
मोग दिलो.
तो म्हजो पापा.
म्हजो पापा बरो
म्हजो पापा खरो
नभांगणांतलो तारो
प्रेमामृताचो झरो.
मुकेश थळी
आवयचें काळीज जल्मा थावनूच मेळटा
बापायचें काळीज तो मेल्या उपरांतच कळटा.
मेल्विन रोड्रीगस
आवयन जल्म दिलो तरी नांव तुजेंच आसता
पणसा वरी भायल्यान कांटे भितर रसाळ आसता
मागल्यार कितेंय ना म्हणिना बोल्सां भरून आसता
आवयन मारल्यार धांवून येवपी बापूय सदांच आसता.
शिल्पा लाड
दीसभर कश्ट करून
येता उमेदीन घरा
स्वताचें दुख्ख दवरून कडेक
राबता दिसूयभरा
मनांत आसूं कितलींय चिंतनां
तोंडार सदांच हांशे
मेळचो सदां होच बापूय
रावतां हांव आशेन.
शिल्पा लाड
कसलीच अपेक्षा नासतना
सदांच दीत रावता
पोट भरूंक घराब्याचें
त्रास कडीत भोंवता
जाका आसता बाबा तुज्या सारको
ताका आनीक कोणूच नाका.
शिल्पा लाड
बोट धरून चलूंक शिकयले
जाय ते हाडून खावयले
संवसारांत जाणें रावपाक दाखयले
एक नागरीक म्हूण म्हाका घडयले
तो तूंच म्हजो बापूय… तो तूंच म्हजो जल्मदातो.
शिल्पा लाड
व्हड ताणें आमकां केलें
खावपाक जेवण आनी
न्हेसपाक कपडे दिले,
केन्ना घातले आपणे पिजके कपडे,
पूण आमची तकली सदांच
दवरली वयर,
केन्ना झाड जावन
सावळी आमकां दिली,
दुस्माना पासून राखण आमची केली,
व्हड तुजी बाबा कर्मा,
लाबलें तुजें नांव आमकां.
अजय जल्मी
बापूय
जगांत तुमी पडटा,
एकटे,
जर नासत बापूय,
ताचेच उर्बेन,
जीण आमची घडटा.
अजय जल्मी