संवसारीक पृथ्वी दिसाचीं परबीं.
संवसारीक पृथ्वी दिसा निमतान, आमचे धर्तरे मांयेक नमन.
धर्तरी भागयता मनशाची भूक-तान,
मनशान राखची पृथ्वीची शान.
धर्तरी आमची मांय,
राखया तिची सोबीतकाय.
धर्तरेचेर फुलता खुशालकायेचें ल्हार,
करया तिका पाचवीचार.
धर्तरी मांय, आमकां जाय, आमकां जाय,
शाश्वत दवरुया तिची सैमीक सोबीतकाय.
ती जल्म भूंय, ती कर्म भूंय, ती मर्ण भूंय… ती धर्तरी…
– प्रणिता रेडकर
देवचारान राकेसांक म्हणलें, “यश जाय जाल्यार गोल-गोल धांवता तिका धर तरी…”
देवान मनश्यांक सांगलें, “वाचय पुता, ती तुजी जल्म भूंय, तुजीच ती धर्तरी.”
– प्रणिता रेडकर
पृथ्वीचेर उगय झाडां-पेडां दरेक खीण
ना जाल्यार, मनशां, जगप जातलें कठीण.
