मिर्गाचो पावस सांगून येना. तो अचकीत मळब काळें करून घडघड तडतड करून हरंदरांनी एकसारको ओतपाक लागता. एकसारको सात-आठ दीस लागपी पावस उमळ करता.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार
मे म्हयन्यांत अचकीत मळब दाटून येतालें. पावस झडपाक लागतालो. खळ्यार आशिल्ल्यांची धांदल जाताली.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार
तोपांत उदक तापोवंक दवरतकच वाफ भायर येता, तशीच वाफ म्हादय न्हंयच्या पात्रांतल्यान शिंयाळ्यांत भायर सरताली. आमकां अजाप दिसतालें. न्हंयच्या पोंदा देवान उजो घाला, अशें जाण्टे सांगताले.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार
काळशेल्ल्या मळबाक दुदयाळी सया मारता. गोबऱ्या कुपां आड लिपिल्लें निळें गडद मळब हयन्हयशें दिसपाक लागता. अशा वेळार काळ्याकिट्ट कुपांचे चोंबे अळम्यांचो पावस घेवन धांवतना दिश्टी पडटात.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार
पुरण शेतीचें काम सुरू जाता तेन्ना म्हादय न्हंयक खरी जाग येता. न्हंयच्या दोनूय तडींनी पुरणकार आपापल्या पुरणींनी काम करतना पळोवंक मेळटात.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार
म्हादय न्हंयचे चाळींत शेरणीच्या झाडाचो एक खांदो बावगून जमनीर आयिल्लो. भुरगेपणांत आमी आतऱ्या पयऱ्यान पांच-स जाण हे शेरणीच्या खांद्यार वचून बसताले. हो खांदो सकयल वयर हालोवन आमी ती गाडी कशे चलयताले.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार
आपलें वजें दवरण्यार दवरतकच आतां आपूण कितलो चलून आयलां हाचो वजेली अदमास घेतालो. मनांतल्या मनांत दवरण्यांचो आंकडो घोळयत आनी मुखार कितलें चलपाचें आसा हाचें गणीत वजेली मनाचे पाटयेर गिरयतालो.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार
पावसाळ्यांत म्हादय न्हंय उपाट भरून व्हांवता. म्हादय न्हंयेची झोत आकांताची. उदकाची पातळी वाडटकच न्हंयेचे सगले फांटेय भरून व्हांवतात. कांय पुरणींनी उदकाची फूग भरून उरता. व्हाळांनी माशे चडपाक लागतात.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार
सुकण्यांचें गायन आयकून हांव मंत्रमुग्ध जातां. तांचें रानसंगीत मना काळजांत थाकाय पातळायता.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार
आंबाडी खावपाची वेगळी अशी पध्दत आशिल्ली. पारयेवयलें मांस खातकच पारी हातात चिड्डून चिड्डून रोस चोखप जातालो. कोंपरा मेरेन देंविल्लो रोस जीब पावता ते मेरेन आमी चाटून खावचो.
डॉ. प्रकाश पर्येंकार