तुका सवणीं जाय? घरांत पांजरो लावं नाका पोरसांत झाडां लाय.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
गरीब दोन तरांचे :
धनाचे आनी
मनाचे
गिरेस्त दोन तरांचे :
मनाचे आनी धनाचे.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
विद्वानाक एकूच खंत
तोंपता
पोट मारून घेतिल्ले ग्रंथ
पोटा खातीर विकचे पडटा.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
ते अक्षरांच्या खिळ्यांचे
जुळारी
आमी उतरांच्या अर्थाचे
पुजारी.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
सोडून भुकेचो वेळ
भुरग्यांक जिवीत म्हळ्यार
खेळूच खेळ.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
वांगडा
कांयच ना व्हेलें
हांगचें सामान थंय
थंयचें सामान हांगा
इतलेंच केलें.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
सर सर पावस पडटा, वल्यो वल्यो सावळ्यो, काळजांत झडटात उगडासाच्यो पांवळ्यो.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
बुडटा – बुडटां तांबडो जावन सुर्यान म्हळें : “हांवें दिल्ल्या दिसाचें तुवें कितें केलें?”
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
पावस चड पडल्यार म्हणटात
पावसान विटयलें,
पावसान उडल्यार म्हणटात
पावसान फटयलें.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
साहित्यिकाचें साहित्य म्हळ्यारूच एक आत्मचरित्र.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
जिविताची वाट थारयल्ली नासता. दर दिसा दर खिणाक नवी वाट घडोवची पडटा. संवसारांतल्या सगल्या मनशांक सांगाताक घेवन.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
म्हजें पोट भल्लें आनी दुसर्यांची भूक विसल्लों.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
अजून आसाचत पिडपी हांगा
अजून आसात नाडपी हांगा
तरणे तशे दांडगे तुमी
अजून कशे रावल्या वोगे
हड्ड्यांतले इंगळे आज
धगधगून जावं दी जागे.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
जिविता पासत
दुडू जोडले
दुडवा पासत
जिवीत मोडलें.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
अशेंच करीत आयले :
फातरांच्या देवांक
रगतान न्हाणयले
रगताच्या मनशांक
फातरान धाडायले.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय
एक एक माड मेळून
भाट जाता
एक एक पावल जुळून
वाट जाता.
डॉ. मनोहरराय सरदेसाय