व्हॅलण्टायन दिसाचीं परबीं !
तुज्या प्रेमाचो रंग
अजून लेगीत तसोच आसा
शेवटच्या खिणा मेरेन
हांव तुजेंच आसां.
तुज्या प्रेमाचो रंग
अजून लेगीत तसोच आसा
शेवटच्या खिणा मेरेन
हांव तुजोच आसां.
मोगा, म्हजे खातीर तशें नवें अशें कांयच ना,
कितलोच वचूं काळ-वेळ
तूं पोरणें केन्ना जायच ना.
अमेय नायक
मोग दिवचो, मोग घेवचो
काळजाच्या पोरसांत, फकत मोग फुलचो.
अमेय नायक
तूं जाय आसता तेन्ना वेळ मेळना,
वेळ आसता तेन्ना तूं मेळना.
प्रणिता रेडकर
कसलीच जंय ना अपेक्षा
थंय वसता मोग म्हजो,
नदरेचीच भास उलयत मेळूं
सासणाचो रे सांगात तुजो.
अन्वेषा सिंगबाळ
सपनांतुल्या मोगा म्हज्या
असो बेठोच तिश्टावं नाका,
दोळ्यांत भरून मोग तुज्या
लिपय बेगीन गोपांत म्हाका.
अन्वेषा सिंगबाळ
खूबश्यो गजाली जाग्यार घालपा आशिल्लो, तो जागो आतां तुजो जाला.
अमेय नायक
तूं नदरे आड वच्चें म्हण हांव आड नदर करतां, तूं दिस्त तीच नदर धरता.
अमेय नायक
मनांतलें दुख्ख कोणाक सांगूं दिसले ना
म्हूण तुका रे सांगता म्हज्या कागदा,
पेनान बरयतां, कागदार मांडटां,
पळयत जाल्यार कागदावेलीं उतरां,
तुज्या काळजा लागीं रे कशी पावतात?
प्राजक्ता गांवकर
तुका पळयलें की याद जाता,
पयलेंच फावट तुवें दिल्लें अचकीत,
याद धर मोगा…
दुसरें फावट
हांवच पयली दितलें
अचकीत…
प्राजक्ता गांवकर
मन पिसावलां, काळीज दुखावलां,
तन मनाक उजो पेटला,
तुज्या एका उतरान,
काळीज लासलां.
प्राजक्ता गांवकर
खूब दीस जाले तुका उतर घालूंक सोदतालो,
तुज्या नांवाची गो हळद लावंक आशेल्लो,
म्हूण त्या दीस मुजरत तुमगेर आयिल्लो,
पूण त्याच खिणाक तुज्या गळ्यांतलें गो पळोवन
हांव तटास जाल्लों.
प्राजक्ता गांवकर
मन म्हजें हलकें करूंक
तुज्या सांगाता वेळ सारूंक
संद सोदतां,
पूण
दर खेपेक सपनांतूच
तुज्या बरोबर भोंवतां.
प्राजक्ता गांवकर
मोग फुलता काळजांत
मोग फुलता उतरांत
मेळची साथ सदांच तुजी
अशें मागणें केलें सपनांत.
शिल्पा लाड
सपनांत मेळटा सदांच आमी
पूण नदर केन्नाच मेळना
काळजांत लेगीत मोगा म्हज्या
तुका गावन दाखोवंक कळना
उतरां लेगीत येतात ओंठार
पूण उलोवंक म्हाका कळना
सांगनासतना मोग म्हजो
तुका कित्याक रे कळना?
शिल्पा लाड
चंद्र गंध फुलोवंक मोगा
रात म्हाका जावंक दी,
काळजा भास उलोवंक मोगा
काळजाक काळीज लावंक दी.
गोविंद मोपकार
केन्ना केन्ना जीं वांगडा नासतात तीं एकामेकांच्या मोगान आसतात,
आनी जीं वांगडा आसतात तीं एकामेकांच्या मोगान नासतात.
ऋतूजा फडते